Pierwszy drewniany kościół w Pielgrzymowicach powstał u schyłku XIII wieku, a wzmiankowany był w spisie papieskiej dziesięciny z lat 1335-1342 Pielgrzymowice (Peregrini) musiało uiścić pół grzywny (marki) zaległości. Zostało również wymienione w spisie świętopietrza z 1447 r. (spis świętopietrza). W XVI i XVII w. przez dłuższy czas w posiadaniu prote-stantów, od 1654 r. ponownie katolicki. Zniszczony lub spalony, w 1675 roku został zastąpiony obecną świątynią, prawdopodobnie z fundacji protestanta Karola Henryka Paczyńskiego, wzniesioną przez cieśli Andrzeja Wernera i Błażeja Dudę. Wieża została dobudowana dopiero w 1746 roku przez Jerzego Dziędziela i jego syna Michała oraz Marcina Smyczka. W latach 1908-11 kościół powiększono, zniekształcając jego pierwotną sylwetkę. Wówczas to wybudowano większe prezbiterium, a od strony północnej dostawiono zakrystię i kaplicę. Całość kościoła została pokryta gontem.
Kościół orientowany. Drewniany, konstrukcji zrębowej na ceglanym podmurowaniu. Krótkie prezbi-terium zamknięte trójbocznie, przy nim od strony południowej niewielka przybudówka, miesz-cząca pierwotnie lożę kolatorską. Nawa na rzucie wydłużonego prostokąta, szersza od prezbi-terium, z nowszymi przybu-dówkami: od północy mieszczącą zakrystię i prostokątną kaplicę, od południa tworzącą niewielką kruchtę. Od zachodu kwadratowa wieża konstrukcji słupowej, o pochyłych ścianach pobitych gontem, z nadwieszoną izbicą szalowaną pionowym deskowaniem, nad którą wznosi się nowsza, niska, kwadratowa wieżyczka zwieńczona czworokątnym dachem namiotowym (zbudowana w miejsce poprzedniego dachu baniastego z latarnią). Na zewnątrz ściany szalowane deskami, z wydatnym zadaszeniem wokół kościoła. Dachy siodłowe, podobnie jak dach wieży kryte gontem. Na kalenicy nawy barokowa wieżyczka na sygnaturkę z ośmioboczną latarnią.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz